Wystawa
Po traumatycznych doświadczeniach wojennych Louise Weiss zaczęła szukać nowych sposobów wykorzystania swoich umiejętności – tym razem poza Europą. Jej ambicją było wyrażanie swoich pomysłów obrazem. Ta ambicja popchnęła ją do podróży po świecie. Louise chciała bowiem przybliżać Europejczykom dalekie kraje i cywilizacje.
Wtedy także zainteresowały ją prace Francuskiego Instytutu Polemologii, który analizował główne przyczyny konfliktów zbrojnych. W tym okresie zajmowała się też pisarstwem – pisała powieści, biografie, sztuki teatralne, eseje i dzienniki podróży. Opublikowała sześciotomowe „Mémoires d’une Européenne” (Wspomnienia Europejki), które w 1978 roku otrzymały nieistniejącą już dziś Nagrodę Roberta Schumana na rzecz zjednoczenia Europy.
Pracując jako etnograf, spędziła wiele lat w Azji, Afryce, na Bliskim Wschodzie i na subkontynencie indyjskim. Była świadkiem przewrotów geopolitycznych, religijnych, społecznych i kulturowych, które na tle zimnej wojny zmieniały Trzeci Świat. Zrealizowała kilkadziesiąt filmów dokumentalnych i krótkometrażowych, które prezentowała na podczas wykładów w całej Europie.
Utworzyła także fundację własnego imienia w Strasburgu, która przyznaje nagrodę za działalność na rzecz pokoju i zbliżenia między narodami. W 2005 roku Stowarzyszenie Dziennikarzy Europejskich ustanowiło Nagrodę im. Louise Weiss. Przyznaje ją co roku dziennikarzom, którzy piszą o sprawach europejskich.
